Η ορθοπαιδική ως ειδικότητα, όπως και οι περισσότερες ιατρικές ειδικότητες τα τελευταία 30 έτη, έχει μια θεαματική ανάπτυξη. Η πρόοδος της ορθοπαιδικής χειρουργικής και τραυματολογίας οφείλεται στην εξέλιξη της τεχνολογίας, στην έρευνα και στην εμβιομηχανική μελέτη του μυοσκελετικού συστήματος.
Οι εξελίξεις της ορθοπαιδικής έχουν μεγάλη σχέση με τις εξελίξεις των άλλων ιατρικών ειδικοτήτων.
Η αναισθησιολογία με νέα φάρμακα και πρωτοποριακούς τρόπους αναισθησίας: περιοχική ενδοφλέβια, περιοχική, γενική ενδοτραχειακή, επισκληρείδιος- ραχιαία και μέθη. Με αυτές τις τεχνικές ο αναισθησιολόγος έχει καλύτερη επίβλεψη και έλεγχο της κατάστασης του ασθενούς και έτσι μπορεί να δώσει αναισθησία για πολύωρες χειρουργικές επεμβάσεις.
Η φυσικοθεραπεία και οι ιατροί αποκατάστασης: σήμερα υπάρχει τεράστια πρόοδος και μαζί με τα νέα υλικά και τις νέες χειρουργικές μεθόδους οι ασθενείς κινητοποιούνται νωρίτερα και έτσι επανέρχονται γρηγορότερα ανακτώντας την φυσική τους κατάσταση.
Η καρδιολογία και η πνευμονολογία: βοήθησαν τις χειρουργικές ειδικότητες διότι αυξάνοντας το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών και με την σωστή διάγνωση των τυχών καρδιοαναπνευστικών προβλημάτων γίνεται σωστότερη προεγχειρητική και μετεγχειρητική αγωγή στα χρόνια ιατρικά προβλήματα που παρουσιάζουν οι ασθενείς.
Δεν πρέπει να παραλείπουμε την πολύτιμη βοήθεια των άλλων χειρουργικών ειδικοτήτων για την σωστή αντιμετώπιση των διαφόρων χειρουργικών ορθοπαιδικών προβλημάτων, όπως τους Νευροχειρουργούς σε παθήσεις της σπονδυλικής στήλης, σε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και σε πολυτραυματίες, τους Αγγειοχειρουργούς σε βλάβες και κακώσεις των περιφερικών αγγείων, τους Ουρολόγους σε κακώσεις της πυέλου και τους Γενικούς Χειρουργούς σε οξεία κοιλία, εσωτερική αιμορραγία με συνοδές κακώσεις του μυοσκελετικού συστήματος και τους Θωρακοχειρουργούς σε κακώσεις του θωρακικού κλωβού.
Εκτός από τη συμβουλευτική και θεραπευτική βοήθεια που έχουμε από τις παραπάνω ειδικότητες δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την βοήθεια που μας προσφέρουν στη διάγνωση: ακτινολόγοι, ακτινοθεραπευτές (σε όγκους των οστών), μικροβιολόγοι (για διάγνωση λοιμώξεων οστών και αρθρώσεων), αιματολόγοι (θρομβοφιλία, δρεπανοκυτταρική αναιμία, θρομβοπροφύλαξη, μεταγγίσεις, πολλαπλούν μυέλωμα κλπ), ρευματολόγοι (αυτοάνοσες παθήσεις με ορθοπαιδικά συμπτώματα), νευρολόγοι, φυσίατροι ( ηλεκτρομυογράφημα, ΑΤΑ, ΚΤΑ) κλπ.
Πρέπει να σημειώσουμε και τη μεγάλη πρόοδο στην τεχνολογία των νέων μεθόδων διάγνωσης (απεικονιστικών μεθόδων): ψηφιακή ακτινογραφία, τομογραφίες, αξονική τομογραφία, τρισδιάστατη ανασύσταση αξονικής τομογραφίας (3DCT). Η μαγνητική τομογραφία και ο υπέρηχος για την απεικόνιση των μαλακών μορίων, αρθρώσεων και αγγείων και το σπινθηρογράφημα οστών διευκολύνουν τον χειρουργό ορθοπαιδικό στο να επιτευχθεί μια σωστή διάγνωση με αποτέλεσμα καλύτερο σχεδιασμό της θεραπείας είτε αυτή είναι χειρουργική είτε συντηρητική. Επίσης σημαντική βοήθεια προσφέρει και η μέθοδος DEXA για τη διάγνωση της οστεοπόρωσης.
Η αρθροσκοπική χειρουργική: ώμου και γόνατος καθώς και ισχίου, αγκώνος, πηχεοκαρπικής και ποδοκνημικής άρθρωσης έφεραν επανάσταση στην χειρουργική ορθοπαιδική κυρίως τα τελευταία 25 έτη, διότι δίνει την δυνατότητα αντιμετώπισης παθήσεων του γόνατος και του ώμου και των άλλων αρθρώσεων που μέχρι τώρα είχαν δύσκολη αντιμετώπιση: πλαστική προσθίου και οπίσθιου χιαστού συνδέσμου, μηνισκορραφές, αποκατάσταση rotator cuff κλπ. Επίσης η αρθροσκοπική χειρουργική μας δίνει την δυνατότητα αποκατάστασης της χόνδρινης βλάβης της άρθρωσης είτε με λήψη και καλλιέργεια χόνδρου ή χονδροκυττάρων είτε με μεταμόσχευση τμήματος υγιούς ιστού σε σημεία όπου η άρθρωση έχει φθαρεί και δέχεται τα περισσότερα φορτία και την μεγαλύτερη καταπόνηση.
Στην τραυματιολογία η αντιμετώπιση των καταγμάτων βοηθήθηκε από την έρευνα μεγάλων ορθοπαιδικών εταιρειών που βασίστηκαν σε παγκόσμια συνεργασία- πειράματα με νέα υλικά και μορφολογία των υλικών οστεοσύνθεσης όπως η ΑΟ-ASIF international. Οι έρευνες βοήθησαν στην βιολογική κατανόηση του κατάγματος, από την αρχή έως και την πόρωση αυτού, με αποτέλεσμα να έχουμε νέες ενδείξεις χειρουργικής αντιμετώπισης των καταγμάτων. Με τη χρήση νέων μοντέρνων υλικών (εσωτερικές οστοσυνθέσεις) τα οποία είναι ιστοσυμβατά, ουδέτερα και με ελαστικότητα που πλησιάζει την ελαστικότητα των οστών, έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα το τιτάνιο το οποίο δεν επηρεάζει την MRI, το ταντάλιο σε υλικά αρθροπλαστικής, το χρωμιοκοβάλτιο κλπ. Όπως επίσης και τα νέα υλικά εξωτερικής οστεοσύνθεσης από πολυκαρβονικό τα οποία είναι εξαιρετικά ελαφρά και ακτινοδιαπερατά.
Η εξέλιξη και τελειοποίηση της μεθόδου Elizarov, η οποία μας βοηθά να αποκαταστήσουμε έλλειμμα οστού, μαλακών μορίων και δέρματος κυρίως στην κνήμη, καθώς και της διατατικής οστεογένεσης για να επιμηκύνουμε ένα οστό στο επιθυμητό μήκος. Η ήλωση μακρών οστών κλειδωμένη ή όχι μας επιτρέπει την πρώιμη κινητοποίηση του ασθενούς χωρίς κίνδυνο. Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις ελάχιστα παρεμβατικές χειρουργικές επεμβάσεις και τη χρήση βιολογικών παραγόντων, μοσχευμάτων, αυξητικών παραγόντων και βλαστοκυττάρων βοηθάνε στη βιολογία και την επούλωση του τραύματος, με σωστή αποκατάσταση, κινησιοθεραπεία και φυσικοθεραπεία διασφαλίζοντας άμεσα το καλύτερο δυνατό λειτουργικό και αισθητικό αποτέλεσμα.
Η μικροχειρουργική μέθοδος με μεγέθυνση επί 2 έως και επί 6 φορές του πεδίου με τη χρήση μικροσκοπίου και ειδικών μεγεθυντικών γυαλιών (lupes), με ειδικά εργαλεία μικροχειρουργικής και ράμματα 7,0-10,0 μας βοηθάει να συρράψουμε αγγεία και νεύρα πάχους 1 χιλιοστού. Η μικροχειρουργική μας βοηθά στην αποκατάσταση βλαβών στην άκρα χείρα, στον άκρο πόδα, σε μεικτές βλάβες της πηχεοκαρπικής και του αντιβραχίου, σε αποκατάσταση του βραχιονίου πλέγματος, στην επανασυγκόλληση άνω και κάτω άκρων και κυρίως στην επανασυγκόλληση δακτύλων στο χέρι.
Τέλος οι τελευταίες εξελίξεις με την ρομποτική χειρουργική τύπου Davinci, βρίσκει σιγά- σιγά ένθερμους υποστηρικτές και πολλές εφαρμογές και στην ορθοπαιδική-τραυματιολογία. Επίσης η καθοδηγούμενη χειρουργική με χρήση laser και navigators έχει φέρει πραγματική επανάσταση στην ορθοπαιδική.
Τα τελευταίας γενιάς αντιοστεοπορωτικά- αντιοστεοκλαστικά και οστεοπαραγωγικά φάρμακα καθώς και η βιολογική και η παθοφυσιολογική ερμηνεία της νόσου μαζί με τις νέες μεθόδους διάγνωσης (βιοχημικοί δείκτες- DEXA) έχουν συνδράμει σημαντικά στην αντιμετώπιση και στη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Τα τελευταίας γενεάς αντιβιοτικά, κυρίως για ρυπαρά ανοικτά τραύματα καθώς και τα αντιπηκτικά όπως ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους και τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα μας έχουν βοηθήσει πάρα πολύ στην αντιμετώπιση της εν τω βάθει φλεβοθρόμβωσης και στην προφύλαξη από την πνευμονική εμβολή. Τέλος να αναφέρουμε τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων και υπερήχων με ειδικές συσκευές για αποκατάσταση τραυμάτων και γρηγορότερη επούλωση των καταγμάτων.